In de buurt van Tongariro National Park is voldoende te beleven. Vandaag wilden we dan ook eens rustig de omgeving verkennen. Van een aantal mensen hadden we gehoord dat het mogelijk was om te gaan snowboarden omdat er "heaps of snow" waren gevallen op Mount Ruapehu. Bij het DOC in de buurt bevestigde men dat op 7 december een beperkt aantal pistes zouden worden geopend in Whakapapa...waar we net vandaan kwamen.
Eerst reden we door naar de top van Mount Ruapehu aan onze kant. Daar aangekomen kwamen we in een verlaten ski-spook-stadje uit. Overduidelijk dat het er in juni/juli (winter in NZ) enorm druk zou zijn, nu was er geen kip. We wandelden wat rond en besloten om terug te rijden (ruim 50km) naar Whakapapa village voor meer informatie over mogelijke snowboardtijden, -prijzen en sneeuwinfo.
Terug in het dorpje Ohakune lunchten en tankten we en vonden we een Internet café. Maar belangrijker...ook de mogelijkheid om alle foto's die we met onze digitale camera hadden genomen op CD te laten zetten! Hier zochten we al een poosje naar. Omdat de mensen de boel juist die dag aan het installeren en opzetten waren, vroegen ze ons om rond 16:00u terug te komen. Voor $18 zouden ze de foto's op CD kunnen zetten. Na een update van ons reisverhaal reden we verder om 's middags terug te komen.
We reden een flink stuk en kwamen in een zwaar bewolkt Whakapapa aan. De weg naar het begin van het skigebied was één grote wolk van mist, regen en wind. Boven aangekomen was het zo mogelijk nog erger maar...er waren mensen in het informatiecentrum! De beste dag om te gaan snowboarden, waar we nu echt zin in hadden gekregen, zou dinsdag zijn. Voor een kleine $80 per persoon kunnen we een dag lang gebruik maken van één geopende piste op 2000m hoogte, inclusief materiaal.
Het mistige en bewolkte stuk terug naar Ohakune reden we snel. Bij het Internet café aangekomen waren de mensen juist met de laatste tests bezig. Met wat hulp van ons, slaagde deze. In een mum van tijd waren onze 32mb en 256mb compact-flash geheugenkaarten (met alle foto's erop) gekopieerd naar de computer. We hoefden niets te betalen voor het branden van de cd's...als we alle foto's zouden achterlaten voor gebruik in een plaatselijke folder over het gebied. Vooral de foto's van de Tongariro Crossing waren erg goed geslaagd. Hier hadden we toch een vreemd gevoel over...en besloten het toch niet te doen. Liever betaalden we $18 dan dat al onze 250 foto's bij een vreemde achter zouden blijven.
We douchten ons op de camping en gingen uit eten in het plaatselijke restaurant "The Hobbit". Een restaurant dat gedurende de opnames van Lord of the Rings compleet was volgeboekt voor opnames op "Mount Doom". Het schijnt dat er ten tijde van de opnames zoveel sneeuw lag, dat men enorme gasbranders heeft gebruikt om het geheel "shootable" te maken. Het restaurant draagt de naam "The Hobbit" overigens al ruim 20 jaar...toevallig dus!
