Terwijl we de grappige stem van de robotomroepster met onze digitale camera wilden opnemen (je kunt geluid toevoegen aan een foto) werd er omgeroepen dat 'Mr. Becker en Rossendaal' verwacht werden bij de gate...we zagen tot onze schrik dat we een half uur terug al hadden moeten inchecken! Met een noodvaart renden we naar de gate waar we als laatsten aankwamen. Nog geen vijf minuten later vertrok het vliegtuig...net op tijd dus.
De stoelen die we hadden uitgezocht bleken niet zo'n goede keuze te zijn geweest. De armleuningen konden niet omhoog en we hadden nauwelijks beenruimte. Deze vlucht zou er echt eentje worden van 'de tijd uitzitten'. Zodra je sliep werd er een maaltijd uitgereikt en toen we eindelijk een comfortabele positie in onze stoelen hadden gevonden om te slapen, begon de Chinees achter ons luid te snurken...hij klonk als de zaagmachine die we ooit in Shanty Town in Nieuw-Zeeland hadden bewonderd. Zelfs na een klap met het kussen van Alexander hield hij niet op, maar koos gewoon voor een andere zagende variant...hoe dan ook...ook hier heelt tijd alle wonden, 12 uur later kwamen we doodmoe aan op Schiphol.
Helaas was het pas 6:40u en om een jetlag tegen te gaan, kun je het beste gelijk in het ritme van de plaats van aankomst stappen...een hele dag wakker blijven was het vooruitzicht...terwijl we ruim 30 uur terug voor het laatst hadden geslapen! Familie en vrienden stonden ons op te wachten en zwaaiden ons vanachter het glas al toe.
Het is nu écht afgelopen. Heerlijk dat we weer thuis zijn, jammer dat de reis nú al voorbij is...het was zo lekker...