Vanmorgen stonden we om 6:45u op om alles in te pakken. Het had de hele nacht flink geregend dus de tent was nat. Omdat we de auto op de camping zouden laten staan, besloten we de tent op de achterbank te leggen om te laten drogen. We pakten de laatste spullen in voor onze daypack en liepen met één backpack en twee dagrugzakken naar de haven. Er was geen wolkje te bekennen en de ochtendzon maakte van de Queen Charlotte Sound een plaatje uit een reisfolder.
De boot van Cougar Line lag al op ons te wachten. Een luxe katamaran zou ons in 45 minuten naar Ship Cove brengen. Onderweg vertelde de kapitein over de verschillende vogel- en visreservaten die zijn aangelegd door de overheid in de sounds. De Queen Charlotte Sound probeert men zoveel mogelijk mosselkwekerij-vrij te houden omdat het een behoorlijke 'visuele vervuiling' is. Havelock (aan de Pelorus Sound) heeft zichzelf uitgeroepen tot hoofdstad van de...jawel...groene lipmossel! Deze worden hier veel gekweekt en (uiteraard) gegeten.
Shipcove werd door Captain Cook in 1770 voor het eerst bezocht en de natuur is nu nog exact hetzelfde zoals Cook het honderden jaren geleden aantrof. Cook legde meerdere malen aan met zijn schip de 'Endeavour' en later met de 'Resolution'. De verschillende baaien danken hun naam dan ook aan Captain Cook, zoals heel erg veel plaatsen in Nieuw-Zeeland. Een monument op Ship Cove vertelde over de komst van Cook. De boot was flink vol dus wij vertrokken al vlot om iedereen voor te blijven. Gelukkig hebben we beiden hetzelfde vlotte tempo dus houden we elkaar niet op.
Een steile klim bracht ons via prachtige native-forrests naar een uitzicht over de Queen Charlotte Sound (door Cook genoemd naar de vrouw van de toenmalige koning van Groot Brittanie). Het mooie weer gaf het water een groen/blauwe kleur wat nog eens extra mooi maakte. De foto's zullen het (hopelijk) bewijzen! Het uitzicht gedurende de ochtend veranderde constant maar was gewoon schitterend. Alsof we langs een enorme tropische baai liepen met helder blauw water en af en toe witgele strandjes.
Bij het tweede uitzichtspunt (er kwam al wat bewolking opzetten) werden we verrast door een Kiwi-achtige vogel...en nog een...en nog een. In no-time was het pad gevuld met de rare loopvogels die Weka's bleken te heten. Met een raar gesnater probeerden ze ons de broodjes uit de zak te lokken...maar we voerden ze niet. Als iedereen ze blijft voeren (wat ongetwijfeld blijft gebeuren) zullen ze uiteindelijk niet meer in staat zijn om voor zichzelf te zorgen en te overleven. Hier ontmoetten we drie andere wandelaars. Sven, een Duitser, Kate, een Amerikaanse en Maaike, een Nederlandse die eigenlijk van plan was om meer dagen te gaan wandelen maar haar vriendin was ziek geworden dus liep ze zelf de dagwandeing. Gistermiddag hadden ze hun verblijf geannuleerd in...Noeline's Homestay! Wat een toeval!
Na 3,5 uur (in plaats van de voorspelde 5 uur) kwamen we aan bij Fernaux Lodge waar we met z'n vijfen lunchten. Maaike zou hier met de boot worden opgehaald, wij zouden doorlopen tot Punga Cove in Endeavour Inlet waar we allemaal een overnachting hadden geboekt. Tijdens de lunch begon het met regenen. De tocht van Fernaux Lodge naar Punga Cove bleef het regenen. Gelukkig hoefden we nauwelijks te klimmen en waren het geen heavy showers.
In Punga Cove namen we afscheid van Sven en Kate. Drijfnat en moe kwamen we rond 16:30u aan bij Noeline. Ze gaf ons handdoeken, wees ons onze kamers en maakte toen koffie, thee en warme broodjes voor ons. Wat een ontvangst...en wat een uitzicht! Helaas regende het, bij mooi weer zou het ongetwijfeld een schitterend uitzicht over de Queen Charlotte Sound zijn vanuit haar huisje. 's Avonds maakte we ons eigen maaltje en aten dat op de bank voor de open haard op.
Bij het tweede uitzichtspunt (er kwam al wat bewolking opzetten) werden we verrast door een Kiwi-achtige vogel...en nog een...en nog een. In no-time was het pad gevuld met de rare loopvogels die Weka's bleken te heten. Met een raar gesnater probeerden ze ons de broodjes uit de zak te lokken...maar we voerden ze niet. Als iedereen ze blijft voeren (wat ongetwijfeld blijft gebeuren) zullen ze uiteindelijk niet meer in staat zijn om voor zichzelf te zorgen en te overleven. Hier ontmoetten we drie andere wandelaars. Sven, een Duitser, Kate, een Amerikaanse en Maaike, een Nederlandse die eigenlijk van plan was om meer dagen te gaan wandelen maar haar vriendin was ziek geworden dus liep ze zelf de dagwandeing. Gistermiddag hadden ze hun verblijf geannuleerd in...Noeline's Homestay! Wat een toeval!