Een flink gekrijs maakte ons rond half acht wakker op het DOC kampeerterrein. Eerst dachten we dat iemand zijn baby mee op een wandeling had genomen maar het gekrijs bleek van de groene Kea te zijn. Een Kea is een behoorlijk grote papegaai die in mt. Cook zijn nest heeft in de steile bergwanden. Ze zijn totaal niet schuw en pikken zelfs de rubbers van je autoruit weg om aandacht of eten te krijgen. Ze komen vooral voor op het Zuidereiland, op de andere 'populaire' Kea plekken waren we ze echter nog niet tegengekomen.
Nadat we de tent hadden ingepakt, reden we de paar minuten naar mt. Cook village. Bij 'The Hermitage', een enorm groot hotel en luxe vakantieoord in mt. Cook, dronken we een cappuccino en genoten van het uitzicht dat we door de gigantisch grote ramen hadden op de besneeuwde bergtoppen. Wat zou het heerlijk zijn om een nacht in zo'n luxe hotel te verblijven...maar voor $260 (kosten van een standaardkamer) maakten we liever een rondvlucht.
In de luxe toiletten hebben we ons even lekker opgefrist en liepen het parkeerterrein op, waar overal Kea's rondvlogen. Een eindje verderop was een cameraploeg bezig om te inventariseren waar ze vandaag zouden gaan filmen. In het DOC-Visitors Center hadden we al gezien dat een ploeg mensen vandaag de Kea's zouden filmen. Ze hadden wat fruit neergelegd waar een aantal Kea's van zat te smullen. Een mooie gelegenheid voor ons om een paar close-up foto's te maken!
Vanuit mt. Cook reden we richting Lake Tekapo. Hiervoor moesten we wel een stukje omrijden maar dit meer, dat we al van bovenaf hadden gezien, wilden we ook van dichtbij bekijken. Het leek wel of we gedurende een uur door een grote woestijn reden. Alleen de besneeuwde bergtoppen in de verte herinnerden ons eraan dat we wel degelijk in Nieuw-Zeeland waren. Onderweg hadden we prachtige uitzichten over het felgroene Lake Pukaki en de lucht met schapenwolkjes die met de minuut blauwer werd. In Lake Tekapo werden we verrast met een tiental bussen VOL met toeristen die natuurlijk allemaal een glimp van het blauwe meer mee wilden pikken en om de meter een foto namen. Het uitzicht was dan ook zeker de moeite waard!
De 'Church of the Good Shepherd' staat aan de rand van het meer en is vooral bekend om het grote raam, voorheen glas in lood en nu gewoon vensterglas, dat een mooie omlijsting van het meer en de bergen biedt. Tussen de Chinezen door probeerden we ook daar een glimp van op te vangen. Aan de rand van het meer genoten we van het zonnetje toen we de weersvoorspelling voor de Westkust lazen...en die was mooi...heel erg mooi. Voor de aankomende dagen was het weer zelfs geweldig! Een uitgelezen kans om richting Te Anau en de bekende Milford Sound te rijden...eehm...dat was dus wel even 430km en heel wat bergen verderop! Omdat de geheugenkaart van de digitale camera ook helemaal vol was, besloten we via Wanaka te rijden waar we hadden gezien dat we voor $9 een CD konden branden en het lag toch op de route.
De weg van Lake Tekapo richting Omarama leidde ons langs de Southern Alps. Eerst kwamen we langs Pukaki en het zicht over het meer op mt. Cook was het mooiste uitzicht op een berg dat we tot nu toe hadden gehad. De lucht was inmiddels helemaal blauw en het zonnetje scheen vollop, waardoor het water nog groener en de bergtoppen nog witter leken.
Vanuit Omarama reden we via de Lindis Pass naar Wanaka. Ook dit gebied is enorm onherbergzaam vol met...niets. Behoorlijk indrukwekkende landschappen maar ze nodigen niet uit om een paar dagen te blijven, tenzij je van bergbeklimmen houdt natuurlijk!
Rond 17:00u kwamen we aan in Wanaka, kochten fotorolletjes, brandden een tweetal CD's en reden door naar Queenstown waar we een uur later aankwamen. Helaas bleven we hier niet lang, we wilden in Te Anau (vanuit Queenstown nog 166km rijden) overnachten om morgen naar de Milford Sound door te rijden. Rond 20:00u kwamen we in Te Anau aan, vonden een camping en namen een lekkere lange warme douche. De weersvooruitzichten voor de volgende dag waren PERFECT...we besloten het alarm op 6:00u te zetten om te kunnen genieten van een vroege Milford Sound en de vroege zon op de fjorden.
Vanuit mt. Cook reden we richting Lake Tekapo. Hiervoor moesten we wel een stukje omrijden maar dit meer, dat we al van bovenaf hadden gezien, wilden we ook van dichtbij bekijken. Het leek wel of we gedurende een uur door een grote woestijn reden. Alleen de besneeuwde bergtoppen in de verte herinnerden ons eraan dat we wel degelijk in Nieuw-Zeeland waren. Onderweg hadden we prachtige uitzichten over het felgroene Lake Pukaki en de lucht met schapenwolkjes die met de minuut blauwer werd. In Lake Tekapo werden we verrast met een tiental bussen VOL met toeristen die natuurlijk allemaal een glimp van het blauwe meer mee wilden pikken en om de meter een foto namen. Het uitzicht was dan ook zeker de moeite waard! 
De weg van Lake Tekapo richting Omarama leidde ons langs de Southern Alps. Eerst kwamen we langs Pukaki en het zicht over het meer op mt. Cook was het mooiste uitzicht op een berg dat we tot nu toe hadden gehad. De lucht was inmiddels helemaal blauw en het zonnetje scheen vollop, waardoor het water nog groener en de bergtoppen nog witter leken.