Omdat we bovenop de berg zaten de hele dag, hadden we een behoorlijke wind. Deze, en een klapperende tent, heeft ons een groot deel van de nacht wakker gehouden. Toch waren we nog redelijk uitgerust. Onze buurtjes waren al vroeg wakker, zij hadden een behoorlijke tocht voor de boeg.
Alexander had nog steeds last van zijn enkel. Een 5 uur durende tocht naar de Pinnacle's hut zou niet verstandig zijn. We besloten om de tocht terug te lopen. Leuk vooruitzicht; weer het moeras door, maar daarna alleen maar dalen, dalen en nog eens dalen. Via de waterval (het pad was bijna verdwenen) liepen we weer naar beneden. Deze keer deden we er, inclusief pauzes, slechts 3,5 uur over.
Vandaag scheen de zon gedurende de hele dag. De uitzichten waren een stuk mooier. Alexander liep met een stok, om zijn evenwicht te kunnen bewaren en zijn enkel te ontlasten, door het moeras heen. Bij het dalen moest hij goed opletten waar hij zijn pijnlijke voet neer zou zetten dus zat de stok alleen maar in de weg.
Gebruikmakend van handen en voeten en via de diverse "Swing bridges" (bruggen van staalkabels over de stromen) kwamen we aan bij de auto en voelden aan onze voeten dat we de tocht van 5 uur naar de andere hut sowieso niet hadden moeten maken. We waren moe en snakten naar een lekkere warme douche.
We reden via de onverharde weg terug naar de plaats Thames, waar we nu op een mooie camping staan. De kleren hebben we hier in de stad kunnen wassen en die hangen lekker te drogen.
In de wasserette sprak een man ons aan. Hij bleek een Nederlander te zijn die al jaren in Nieuw-Zeeland woont. Of we zin hebben in een gratis overnachting en maaltijden! Natuurlijk, daar zijn we altijd wel in geinteresseerd. We krijgen niet uitbetaald maar moeten werken voor de kost. Kleine klusjes bij de farm van hem en zijn vrouw. Hout hakken, schilderen en andere klusjes. Niet 8 uur per dag maar slechts een deel van de dag. We mogen onze tijd zelf indelen. Voor hem is het belangrijkste dat het werk wordt gedaan...we zullen dus wel zien hoe lang we daarmee bezig zijn.
Inmiddels zijn we met onze auto en het verhaal van de "Oil-Leak" naar een plaatselijke werkplaats gegaan. Morgenochtend om 9:00u hebben ze tijd om er even naar te kijken. Daarna rijden we door naar de farm van Jan en Gerda Snip. Tenminste, dat is nu het plan. Hoe lang we dan bij hun gaan werken? Dat zien we wel weer. Het enige dat nu vaststaat is dat onze boot op 17 december vertrekt.
's Avonds aten we voor slechts $10 per persoon in een van de oudste hotels van Thames een heerlijke maaltijd met voor, hoofd en nagerecht. En uiteraard een lekker plaatselijk biertje van de tap! Moe kropen we in de tent, redelijk vroeg al maar we konden onze ogen echt niet langer openhouden.
