Cromwell is een klein plaatsje dat bekend staat om de fruitteelt, op weg naar Cromwell kwamen we heel veel groente- en fruitstalletjes tegen. Vlakbij onze camping was een 'juicefactory'. Nadat we boodschappen hadden gedaan, parkeerden we onze auto bij de groente- en fruithandel met de naastgelegen sapfabriek.
In de fruithandel konden we overal van proeven, nootjes; gedroogd en vers fruit. Proeven, proeven niet kopen? Jawel, met een zak 'greengages' (volgens ons zijn dat pruimen) verlieten we de fruithandel en liepen naar de sapfabriek. Hier had men in de ochtend frambozen geperst en die werden in de middag gebotteld. Vanaf een balkon stonden we met z'n tweeen te genieten van het productiewerk. Van het spoelen van de flessen via het vullen en dopschroeven naar het etiketteren en inpakken van de gevulde flesjes. Op het terras van het 'juice cafe' dronken we een vers flesje organic appelsap en genoten van het zonnetje dat inmiddels was gaan schijnen.
De weg van Cromwell naar Dunedin was behoorlijk lang. We reden de 210km dwars door Otago naar de Oostkust en onderweg was werkelijk niets te beleven. Wel heel indrukwekkend al die hoge, voornamelijk onbegroeide, bergen maar nodigden niet uit om eens een paar dagen te blijven. Onderweg kwamen we nog langs een waterkrachtcentrale die helaas niet voor bezoekers was geopend.
In Milton aten we een ijsco en reden de laatste 40km naar Dunedin. Vanaf de heuvel waar we over aan kwamen rijden, zagen we Dunedin liggen. De plaats was flink wat groter dan we hadden verwacht! We checkten in op de camping, gooiden onze spullen in de cabin en reden naar het centrum. Bij het informatiecentrum kregen we informatie over de omgeving en boekten direct een yellow-eyed-pinguintour voor morgen. De enige tour waar je vlakbij de nesten kunt komen zonder de pinguins, die alleen in Nieuw-Zeeland voorkomen, te storen.
