Vanmorgen in Taupo stonden we snel op, het weer was goed en we wilden weten of we vandaag naar Waitomo zouden gaan voor de glowworm caves of naar Whakapapa om te gaan snowboarden. De afgelopen dagen waren de (ski)liften steeds gesloten...misschien hadden we vandaag meer geluk.
Eenmaal aangekomen bij het Internetcaf$B!&(Bin Taupo was al snel duidelijk dat we zouden gaan snowboarden! Het weer zou perfect zijn en vandaag waren de liften voor het eerst sinds 1992 in de zomer geopend voor ski- en snowboarders. In de verte zagen we de besneeuwde top van Mount Ruapehu al op ons wachten!
De 150km reden we in anderhalf uur (iets te hard gereden) omdat we snel wilden snowboarden in het zonnetje. In de middag was slechter weer voorspeld namelijk. Op de top bij Whakapapa village aangekomen, rond 11:00u, huurden we voor $64 pp een snowboard, boots en een dagpas voor de skilift. Het was lekker rustig dus dat was ook lekker!
Met een heerlijke blauwe lucht genoten we van de zachte (en diepe; 220cm) sneeuw die op de piste lag. Na twee uur snowboarden, lunchten we boven de wolken in een pisterestaurant en gingen weer verder. Helaas hadden we geen handschoenen dus bij het vallen (wat natuurlijk zelden gebeurde ;-)) voelde dat minder prettig aan. De stevige afritsbroeken die we in Nederland hadden gekocht, deden ook goed dienst als snowboardbroeken. Net als onze windstopperfleecejackets (leuk scrabblewoord).
Rond 16:00u gingen de liften dicht en vertrokken we weer naar beneden waar we lekkere droge kleren aantrokken. Vervolgens reden we naar beneden naar Ohakune Holiday Park, waar we al eerder hadden gestaan en zetten onze tent op. In de Spa pool warmden we weer een beetje op. Helaas was de supermarkt al gesloten, dus moesten we wel uit eten...he wat vervelend :)
Een lekkere steak en wat biertjes later, lagen we allebei totaal uitgeput in ons tentje en vielen in slaap.
Met een heerlijke blauwe lucht genoten we van de zachte (en diepe; 220cm) sneeuw die op de piste lag. Na twee uur snowboarden, lunchten we boven de wolken in een pisterestaurant en gingen weer verder. Helaas hadden we geen handschoenen dus bij het vallen (wat natuurlijk zelden gebeurde ;-)) voelde dat minder prettig aan. De stevige afritsbroeken die we in Nederland hadden gekocht, deden ook goed dienst als snowboardbroeken. Net als onze windstopperfleecejackets (leuk scrabblewoord).